Czterdzieści Rozdziałów Rodziny Yang
Część I
Tekst został w całości opublikowany po raz pierwszy w 1985 roku jako dodatek do kolejnego wydania „T’ai-Chi ch’uan chiang-i” (pierwsze wydanie w 1935 r.) autorstwa Wu Kung-tsao. Dodatek ten był fotokopią manuskryptu Wu Chien-ch’uan’a (1870-1942) zatytułowanego „T’ai-chi fa-shuo” opatrzonego napisaną przez Wu Kung-tsao – syna Wu Chien-ch’uan’a – przedmową wyjaśniającą iż treść zawiera nauki przekazane ojcu Wu Chien-ch’uan’a – Wu Ch’uan Yu (1834-1902) przez Yang Pan-hou. Yang Pan-hou był synem Yang Lu-chan’a (1799-1872), twórcy stylu Yang. Tak więc autorstwo tekstów przypisuje się, w zasadzie, właśnie Yang Pan-hou, jedyny problem w tym, że najprawdopodobniej członkowie rodziny Yang byli analfabetami. W tej sytuacji cień podejrzeń pada również na Ch’en Hsin’a (1849-1929), który publikował teksty zawierające podobne do poniższego treści. Ostatnie trzy rozdziały przypisuje się legendarnemu Chang San-feng’owi – twórcy Tai Chi Chuan.
1. Osiem Bram i Pięć Kroków.
Odparowanie (południe)/ K’an, ściągnięcie (zachód)/ Li, nacisk (wschód)/ Tui, pchnięcie (północ) Chen, zaczepienie (północny-zachód)/ Hsun, rozczepienie (południowy-wschód)/ Ch’ien, uderzenie łokciem (północny-wschód) K’un, odbicie barkiem (połódniowy-zachód) Ken. To są kierunki kompasu i „osiem bram”.
Kierunki kompasu i „osiem bram” ukazują zasadę cyklicznej zmienności yin i yang podążającej swoim niekończącym się biegiem. Jest więc koniecznym zrozumieć „cztery strony” i „cztery narożniki”. Technikami „czterech stron” są odparowanie, ściągnięcie, nacisk i pchnięcie; techniki „czterech narożników” to zaczepienie , rozczepienie, uderzenie łokciem i odbicie barkiem. Łącząc techniki „stron” i „narożników” uzyskujemy trygramy pozycji bramy. Podział kroków zawiera koncepcję Pięciu Faz i pozwala nam na kontrolę ośmiu kierunków. Pięć Faz nawiązuje do atakowania (ogień), wycofywania (woda), spoglądania w lewo (drewno), patrzenia w prawo (metal) i centralnej równowagi lub ziemi. Atakowanie i wycofywanie nawiązują do wody i ognia, spoglądanie w lewo i patrzenie w prawo nawiązują do metalu i drewna; ziemia w centrum jest osią, wokół której wszystko się obraca. Nasze ciało zawiera osiem trygramów, a nasze stopy krocząc manifestują pięć faz. Techniki ręczne i kroki, osiem plus pięć, razem dają liczbę trzynaście. Zatem, trzynaście pozycji wywodzi się z natury; nazywamy je „osiem bram” i „pięć kroków”.
2. Praktyka Ośmiu Bram i Pięciu Kroków.
Osiem trygramów i pięć faz są częścią naturalnego dziedzictwa człowieka. Najpierw musimy zrozumieć znaczenie słów świadomy ruch. Kiedy złapiemy świadomy ruch możemy zacząć interpretować energię – i ostatecznie – od interpretowania energii przejść do duchowego oświecenia. Jednakże, na początku praktyki, musimy uzyskać zrozumienie świadomego ruchu, które, choć należy on do naszego naturalnego dziedzictwa, jest bardzo trudne do złapania.
3. Nasza Naturalna Moc Rozróżniania.
Kiedy rodzimy się na świat mamy oczy do patrzenia, uszy do słuchania, nos do wąchania i usta do jedzenia. Kolory, dźwięki, zapachy i smaki, wszystkie są pociągające dla naszych, odziedziczonych zmysłów. Gesty, kroki i zróżnicowane funkcje naszych kończyn wywodzą się z wrodzonych predyspozycji do ruchu. Rozważając to dokładnie: czy nie jest bezzasadne to, że mając tą samą naturę lecz różniąc się przyzwyczajeniami straciliśmy to co w nas pierwotne i wrodzone? Zatem, chcąc odzyskać nasze pierwotne dziedzictwo, niemożliwym jest odkrycie naszego potencjału ruchowego bez ćwiczeń fizycznych oraz źródła świadomości bez aktywności intelektualnej. To prowadzi nas do ruchu ze świadomością. Wraz z mobilizacją pojawia się doznanie, a wraz z ruchem – świadomość; bez mobilizacji nie ma doznania, a bez ruchu nie ma świadomości. Gdy mobilizacja osiągnie najwyższy poziom pojawia się ruch, a kiedy doznanie osiąga najwyższy poziom pojawia się świadomość. Ruch i świadomość są proste, lecz mobilizacja i doznanie są trudne. Poprzez dążenie do rozwijania świadomego ruchu w sobie i realizowanie go w swoim ciele naturalnie osiągniesz rozumienie go w innych. W sytuacji, w której będziesz poszukiwał go najpierw w innych, jest prawdopodobne że przegapisz go w sobie. Zrozumienie świadomego ruchu jest kluczowe i z niego wywodzi się zdolność interpretowania energii.
4. Przyklej, Przylegaj, Połącz i Podążaj.
Przyklejanie oznacza podnoszenie i unoszenie wysoko; przyleganie oznacza przywieranie i przywiązanie; łączenie oznacza puszczenie siebie i nie przerywanie kontaktu z przeciwnikiem; podążanie oznacza, że reaguję na ruch przeciwnika. Nie jest możliwe zrozumienie świadomego ruchu bez pełnej znajomości przyklejania, przylegania, łączenia i podążania, lecz te umiejętności są bardzo subtelne.
5. Uderzanie głową, Niewystarczalność, Rozdzielenie i Opór.
Uderzanie głową oznacza prowadzenie [ruchu[ przez głowę; niewystarczalność oznacza ruch na zbyt małą odległość; rozdzielenie oznacza utratę kontaktu, a opór oznacza zbyt wielką siłę. Jeśli pragniesz zrozumieć błędy reprezentowane przez te cztery słowa, to nie jest to tylko nieumiejętność przyklejania, przylegania, łączenia i podążania, lecz całkowity brak zrozumienia świadomego ruchu. Kiedy zaczynasz studiować sparring, zrozumienie tego jest kluczowe, lecz nawet ważniejsze jest wyeliminowanie powyższych błędów. Trudne jest przyklejanie, przyleganie, łączenie i podążanie pozbawione uderzania głową, niewystarczalności, rozdzielania i oporu. Jest to prawdziwie nie łatwe.
6. Sparring bez Błędów.
Uderzanie głową, niewystarczalność, rozdzielenie i opór są przeszkodami w sparringu. Nazywamy je błędami dlatego, że niemożliwym jest osiągnięcie świadomego ruchu bez przyklejania, przylegania, łączenia i podążania. Jeśli nie rozumiesz siebie, jak możesz zrozumieć innych? Przez sparring rozumiemy to, że w relacji z przeciwnikiem nie stosujemy uderzania głową, niewystarczalności, rozdzielenia i oporu, a raczej używamy przyklejania, przylegania, łączenia i podążania. Jeśli to urzeczywistnisz, to nie tylko będziesz bezbłędny w swoim sparringu, lecz naturalnie osiągniesz świadomy ruch i awansujesz na poziom interpretowania energii.
7. Metody Trenowania Sparringu lub Utrzymywanie Centralnej Ziemi.
(Co Popularnie Nazywane jest „Trwaniem na Posterunku”)
W centralnej równowadze stopy rozwijają korzeń;
Wtedy możesz studiować i „cztery strony” i atakowanie i wycofywanie.
Odparowanie, ściągnięcie, nacisk i pchnięcie to cztery techniki ręczne;
Lecz wiele wysiłku będzie wymagać ich opanowanie.
Ciało, talia i czubek głowy – wszystkie muszą zostać rozważone;
A przyklejanie, przyleganie, łączenie i podążanie, umysł i chi muszą pozostać zrównoważone.
Ruch i świadomość muszą uzupełniać się wzajemnie;
Ponieważ duch jest władcą, a ciało i kości jego poddanymi.
Jasno rozróżnij siedemdziesiąt dwa etapy postępu;
A naturalnie rozwiniesz bojowe i mentalne aspekty sztuki.
8. Ciało, Talia i Korona Głowy.
Jak możemy zapominać o ciele, talii i koronie głowy;
Gdyż ignorując którekolwiek z nich, po prostu tracimy nasz czas.
Talia i korona mogą być studiowane przez całe życie;
A ciało można rozciągać i rozluźniać.
Jeśli porzucisz tą prawdę, czego możesz oczekiwać?
Po dziesięciu latach pozostaniesz w ciemności.
9. Koło Tai Chi.
Koło wycofywania się jest proste, lecz koło atakowania najtrudniejsze.
Nigdy nie zapominaj o talii lub koronie głowy, przedzie lub tyle.
Co jest trudne, to utrzymywanie centralnej ziemi.
Wycofywanie się jest proste lecz atakowanie najtrudniejsze, studiuj więc oba uważnie.
To jest ćwiczenie ruchu, a nie statyczna równowaga.
Gdy zbliżasz się do przeciwnika, atakuj i wycofuj się ramię przy ramieniu.
Bądź jak wiatrak, mielący szybko i wolno;
gdy smok chmur i tygrys wiatru biegną w koło i w koło.
Po długim czasie wszystko przyjdzie naturalnie.
10. Nie Kończący się Atak i Wycofanie Tai Chi.
Odparowanie, ściągnięcie, nacisk i pchnięcie podlegają naturalnym zasadom;
Yin i yang, woda i ogień wzajemnie się uzupełniają.
Najpierw doskonal techniki ręczne „czterech stron”;
A potem studiuj zaczepienie, rozczepienie, uderzenie łokciem i odbicie barkiem.
Gdy możesz wykonać techniki „czterech narożników”;
Trzynaście pozycji postępuje wiecznie, bez końca;
To dlatego nazywamy to Długim Boksem.
Teraz możesz rozwijać i modyfikować jak tylko pragniesz;
Lecz nigdy nie przeciwstawiaj się zasadzie tai chi.
Artykuł pobrany ze strony: www.szkolataichi.com Mariusza Sroczyńskiego